Hoe dat allemaal precies gegaan is, en van welke partijen er de nodige steun is ontvangen, legt Gerard uit in de speech die hij bij de officiële opening op 4 november jongstleden heeft gehouden. Wij willen de inhoud van dit verhaal voor onze vrienden niet onthouden en drukken daarom de tekst van zijn speech hier integraal af. Goede morgen dames en heren. Mijn naam is Gerard Sloos, ik werk hier als vrijwilliger en heet u ook namens de collega’s in het depot, van harte welkom. Graag voldoe ik aan het verzoek om u wat te vertellen over de nieuwe klimaatruimte, het depot en onze werkzaamheden daar. Daarover is heel veel te vertellen, maar ik zal proberen het kort te houden. De meeste mensen weten waarschijnlijk wel dat bij praktisch alle musea en ook het jenevermuseum het grootste deel van de collectie in opslag staat en dus niet zichtbaar is voor het dagelijks publiek. Ik schat dat in ons geval ca. 10% geëxposeerd wordt en dus 90% in het depot is ondergebracht. Omdat binnen de muren van het museum daarvoor fysiek geen plaats is, prijzen we ons gelukkig dat de Koninklijke De Kuyper op haar terrein een geschikte ruimte van enkele honderden vierkante meters voor onze zogenoemde depotcollectie beschikbaar stelt. Je zou kunnen zeggen een unieke vorm van sponsoring waarbij de lokale bedrijfsleiding van De Kuyper ons steeds alle medewerking verleent en ruimhartig faciliteert, met elektriciteit, sanitair, telefoon en internet, in een woord geweldig! Wij vrijwilligers, een groepje bestaande uit 1 dame (toevallig mijn vrouw) en 5 tot 6 heren, werken hier één dag in de week in het depot en houden ons bezig met het inrichten, fotograferen, catalogiseren en ontsluiten van de collectie. Onze collectie bestaat eigenlijk uit een aantal deelcollecties, te splitsen in twee categorieën, namelijk: Eén met de 3D-objecten, zoals flessen, kruiken, glaasjes, reclamemateriaal, gereedschappen, etc. zoals we die onder andere aantreffen in de collectie:
De andere groep omvat voornamelijk documentatiemateriaal, zoals foto’s, reclamefolders, vakbladen, posters, prijslijsten, een enorme hoeveelheid etiketten. Maar ook enkele schilderijen en talrijke van verschillende distilleerderijen afkomstige archiefstukken, als correspondentie, rekeningen en kwitanties met soms fraaie briefhoofden, zoals die van:
Met name de laatste categorie is nogal dynamisch en breidt zich snel uit, maar is ook bijzonder kwetsbaar omdat de houdbaarheid van bijvoorbeeld papier sterk afhankelijk is van mate van blootstelling aan zonlicht, vochtigheid en ongedierte. Met deze wetenschap hadden we in het depot al eerder, provisorisch, een ruimte ingericht, afgesloten van de rest en voorzien van een airco, maar dat was niet optimaal. Nu bijna twee jaar geleden kreeg ik van mijn zoon,[1] conservator bij het Nationaal Militair Museum te Soesterberg en destijds bij het Legermuseum in Delft te horen dat de in Delft aanwezige klimaatruimte niet mee zou verhuizen en daar ontmanteld, zeg maar gesloopt werd, en vroeg mij of deze ruimte iets voor ons museum zou zijn? U zult begrijpen dat een dergelijke klimaatruimte, bedoeld voor het opbergen van de meest kwetsbare stukken, opgebouwd uit drie compartimenten met elk een afzonderlijke temperatuur- en vochtigheidsregeling, inclusief de complete inrichting zoals stellingen en verrolbare archiefkasten, een vermogen kost. Voor een museum als het onze, is het nieuw aanschaffen van zo’n kostbare installatie, financieel vrijwel onmogelijk, daarom zou dit een uitgelezen kans zijn! Wel vroeg ik mij meteen af, hoe krijg je een dergelijke kolos van 15 x 5 x 3 meter, met alle toebehoren en randapparatuur in Schiedam? Nadat ik dit aan Henk Hettinga, die verantwoordelijk is voor het depot, had verteld ging het snel. Henk was gelijk enthousiast, hem leek dit plan uitvoerbaar en stelde voor om dit zo spoedig mogelijk met de directeur en het bestuur van het museum te bespreken. Ook die waren ervan overtuigd dat dit een buitenkans was, temeer omdat het hebben van een klimaatruimte een extra impuls kon geven bij het streven om de status van ‘Geregistreerd Museum’, te krijgen, met de voordelen van dien. Er werd daarover overleg gepleegd met het Legermuseum en daar vond men een dergelijke herbestemming uiteraard prachtig, ze beloofde en verleende ons daarbij alle medewerking. Na toestemming van de directie van de Kuyper om de klimaatruimte permanent in het depot te plaatsen, konden we aan de slag. Op initiatief van De Kuyper werd eerst, een bouwvergadering belegd waar met de heren Remy de Kuyper en Kees Kreling (chef T.D.) duidelijke afspraken werden gemaakt over de te volgen werkwijze en zegde ons eveneens alle medewerking toe. Henk had inmiddels een aantal vrienden van het museum spontaan bereid gevonden om de ontmanteling van de klimaatruimte in Delft voor hun rekening te nemen, een zwaar en secuur werk. Nadat eerst alle elementen waren gecodeerd, om later de juiste stukken weer bij elkaar te kunnen passen, kon de demontage in Delft beginnen evenals het overbrengen naar Schiedam. Bij het afvoeren van de grotere delen moest de firma Mammoet uit Schiedam, die het transport voor haar rekening nam, nog een logistiek probleem oplossen. Het voormalige Legermuseum, een gebouw uit de 17e eeuw, staat namelijk op een schiereiland dat onbereikbaar is voor grote vrachtwagens. De onderdelen moesten daarom met een enorme hijskraan over de haven getakeld worden om ze open op de vrachtwagen te kunnen laden, heel spectaculair. Hier in Schiedam werden door ons gelijktijdig bouwkundige aanpassingen gepleegd om de plaatsing van dit grote object mogelijk te maken. Bij het zien van de inmiddels naar het terrein van De Kuyper overgebrachte elementen van de omkasting, opgestapeld onder dekzeilen, de binten en balken en palletkisten vol losse onderdelen, bekroop je de gedachte hoe krijgen we dat ding ooit weer in elkaar? Na ruim een jaar van hard werken en heel veel ellebogenstoom van de vrijwilligers, is dat toch uitstekend gelukt en beschikt ons museum nu over een goed functionerende en professionele klimaatruimte, iets op trots op zijn! Hierdoor is het mogelijk geworden om de kwetsbare archivalia, die aan onze zorg is toevertrouwd, op een verantwoorde manier op te bergen en te bewaren. We zijn enorm blij om u onze nieuwe aanwinst, na de officiële opening van de heer Ruys van de Stichting (Alewijn) De Groot Fonds, welke door een ruimhartige subsidie deze operatie financieel mogelijk maakte, zo dadelijk te kunnen tonen. Tot slot, ik weet zeker dat we dit project zonder de geweldige steun van eenieder die daarbij betrokken is geweest, nooit voor elkaar hadden gekregen, zij verdienen daarom onze dank! Zonder anderen te kort te willen doen verdienen de volgende vrienden van het museum, naar mijn mening een bijzondere vermelding, het zijn de heren:
Ik dank u voor uw aandacht. Gerard Sloos [1] Dr Louis Ph Sloos Naschrift van de redactie:
Op deze website kunt u de foto's terugvinden van de opening. Klik hiervoor op de volgende link: http://www.jenevervrienden.nl/opening-klimaatruimte-2015.html Ook LOOK-tv maakte een een fraaie reportage van de opening. Deze kunt u bekijken via de bijgaande link: https://youtu.be/ENWNxIG94RE Reageren is niet langer mogelijk.
|
