Marjolein Beumer: liefhebber van jenever

'Het bureau heb ik bij het raam gezet. Daar is het licht en heb ik een mooi uitzicht over de Lange Haven'. Marjolein Beumer (41) voelt zich al snel helemaal thuis in het Nationaal Jenevermuseum Schiedam. 'Het is een kleine organisatie en ik ben warm ontvangen', zegt de nieuwe directeur, die inmiddels ook kennis heeft gemaakt met het bestuur van de Vrienden van het museum. Tijd voor een nadere introductie.
 
Marjolein is geboren in Leiderdorp. Haar mooie huidskleur dankt zij aan haar Indonesische vader. In haar jeugd bezocht Marjolein de Leidse musea. Dat inspireerde haar tot haar studiekeuze: culturele antropologie met als specialisatie niet-westerse kunst. Zij werkte onder meer bij het Tropenmuseum, Erfgoed Delft en laatstelijk bij Museum Prinsenhof. Marjolein (Lilian Tamara) Beumer richtte Nieuwe Meesters Delft op, een stichting die innovatie in erfgoed wil aanjagen, bijvoorbeeld door projecten op het gebied van nieuwe media en toepassingen er van.
 

​Wat is je relatie met Schiedam?
'De naam Beumer komt in Schiedam ook voor, maar dat is geen familie zover ik weet. Er zijn  her en der in het land van die plukjes Indo’s, die Beumer heten. En je hebt ook nog een Marjolein Beumer, die actrice is en regisseuse. Ook een Indo, maar ik weet niet hoe dat zit. Daar zou ik ooit nog eens onderzoek naar kunnen doen.

In Delft was ik projectleider voor de tentoonstelling over Schoonhoven, die overigens ook in  Schiedam gaat lopen. Daardoor had ik voor het eerst contact met Schiedam, met het Stedelijk Museum. Toen hoorde ik dat er een functie vrijkwam in het Jenevermuseum. Ik dacht; dat is echt iets voor mij. Een combinatie van alle verschillende werkzaamheden, die ik heb gedaan, alle verschillende interesses. Maar ja, toen dacht ik; stel je voor dat ik het word. Goed, het is gelukt en nu werk vanaf deze kant samen met het Stedelijk'. 
 
En met jenever?
'Ik ben een liefhebber van jenever geworden in café De Klomp aan de Binnenwatersloot in Delft. Toen ik daar voor de eerste keer kwam, dacht ik wat moet ik nu drinken?
Ik houd niet van bier, ik houd niet van wijn, maar wel van een glas whisky. Maar whisky in de kroeg drinken, vind ik gewoon zonde. En toen zeiden ze daar; ja, maar als je van whisky houdt dan lust je ook jenever. Ik zei nou kom maar op. En zo is het begonnen. Het is niet meer gestopt. Als er nieuwe jenevers binnenkomen, dan  krijg ik die altijd te proeven en dan praten we met z’n allen erover wat we er van vinden'.
 
Het Jenevermuseum verandert….
'Ik zie echt mogelijkheden voor de toekomst. Ik zie de kansen vooral op het vlak van samenwerking in de stad, met het Stedelijk Museum, met de Historische Vereniging Schiedam, de Vrienden van het Jenevermuseum, enz. Dat is lokaal gericht, maar ik zie ook heel veel mogelijkheden voor het museum daar buiten. Het is al een ontzettend leuk museum met een branderij die super-uniek is. Ik denk dat ik met de museale kennis, die ik meebreng en de tentoonstellingen, die ik heb gemaakt, ook de procesbegeleiding die ik vaak heb gedaan, dat we hier een herinrichting kunnen krijgen, die echt iets gaat opleveren en zoden aan de dijk zet. De doelgroep waar ik me vooral op wil richten zijn – zoals ik dat zelf noem – de levensgenieters. De mensen die houden van lekker drinken, lekker eten, die graag dingen uitproberen. In het buitenland, vooral Japan, schijnt dat nu heel erg hip te worden. Ik kan mij best voorstellen dat wij straks een museum hebben, waar in meerdere talen de geschiedenis van de jenever en de gin wordt verteld. Met de branderij erbij ben je echt aantrekkelijk voor buitenlandse toeristen. Dat is niet iets wat je in één jaar voor elkaar krijgt, want dat moet je opbouwen. Je moet touroperators interesseren etc. maar aan de horizon zie ik dat wel gebeuren. Niet dat we ons per sé op de buitenlandse toeristen moeten richten, maar wel op een breder bereik van de liefhebbers. Ik denk dat het niet eens zo heel erg moeilijk is. Ik hoef maar tegen vrienden van mij te zeggen wat wij zijn – en die ervaring hebben jullie als Vrienden van het museum ook wel – en ze zeggen: o, leuk daar ga ik echt naartoe. En ze doen het ook. Dit is een museum dat een soort aantrekkingskracht heeft. Het is laagdrempelig. Daar zie ik echt toekomst in'. 

---

Maar er zijn financiële problemen….
'Ik denk vooral dat wij financiële problemen hadden. Er is door het interim bestuur heel goed gekeken naar de begroting en de uitgaven. Het betekent dat we eind van het jaar op nul uitkomen. Dat is ook de reden waarom we van de gemeente die 75.000 euro hebben gekregen als reserve voor het betalen van grote rekeningen, terwijl je de inkomsten nog niet binnen hebt. Ikzelf zie op dit moment geen financiële problemen. Het ziet er allemaal netjes uit. We moeten gewoon goed opletten wat we uitgeven, maar dat is voor mij vanzelfsprekend. Het cultureel ondernemerschap is heel belangrijk. Niet alleen omdat het nu erg hip is en de overheid zegt, dat we dat als culturele instelling moeten doen. Het gaat erom dat je jezelf onafhankelijk maakt van de politiek of van crisis etc. en dat je je op verschillende manieren financieel wapent daartegen. Sponsoren voor langere tijd aan je binden, zorgen dat er nog meer fondsen komen die ons steunen. Fondsen die voor meerdere jaren dingen voor je doen. Je inkomsten verhogen, ook uit onze moutwijn  en jenevers. Daarmee wordt je een sterkere organisatie en als het een keer tegenvalt, dan kun je het beter opvangen. Daar moeten we aan werken. Het is iets van de lange adem, want je kunt niet van het ene op het andere moment heel veel geld verdienen'.

Wat kunnen de Vrienden betekenen voor het museum?
'Wat mij betreft zijn de Vrienden een heel belangrijk onderdeel van wat wij zijn. Het zijn onze ambassadeurs. Het zijn ook de mensen, die ons kunnen helpen bij het organiseren van evenementen. Die ons van advies kunnen voorzien. Zeker omdat wij zo’n kleine organisatie zijn, heb je die mensen om je heen nodig. Ik doe heel graag zo veel mogelijk met de Vrienden samen en wil ook dingen voor de Vrienden doen. Laten we gewoon kijken; wat kunnen we voor elkaar betekenen. 

Het gaat dit jaar gelukkig ontzettend goed met de belangstelling voor het museum. We hebben eind september al meer bezoekers dan vorig jaar. We stevenen deze maand af op hetzelfde bezoekersaantal als in 2012, want daarna is het bezoekersaantal afgezwakt. Eén van de belangrijkste redenen, waarom we zo veel bezoekers hebben, is het succes van het Jeneverfestival. Daar heb je de link met de Vrienden. Zonder de Vrienden kan het niet zo’n succes zijn. We zijn nu al bezig met de organisatie voor 2016. Dat moet natuurlijk een nog groter succes worden, ook weer met de steun van de Vrienden'.   
 
Theo Reyman